прыбраха́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыбрашу́ |
прыбрэ́шам |
| 2-я ас. |
прыбрэ́шаш |
прыбрэ́шаце |
| 3-я ас. |
прыбрэ́ша |
прыбрэ́шуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыбраха́ў |
прыбраха́лі |
| ж. |
прыбраха́ла |
| н. |
прыбраха́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прыбрашы́ |
прыбрашы́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прыбраха́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыбраха́ць сов., пренебр. прилга́ть, привра́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыбраха́ць, ‑брашу, ‑брэшаш, ‑брэша; зак., што і без дап.
Разм. Расказваючы што‑н., дадаць ад сябе; прылгаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыбрэ́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прыбрахаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)