прыбало́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыбало́тны прыбало́тная прыбало́тнае прыбало́тныя
Р. прыбало́тнага прыбало́тнай
прыбало́тнае		 прыбало́тнага прыбало́тных
Д. прыбало́тнаму прыбало́тнай прыбало́тнаму прыбало́тным
В. прыбало́тны (неадуш.)
прыбало́тнага (адуш.)		 прыбало́тную прыбало́тнае прыбало́тныя (неадуш.)
прыбало́тных (адуш.)
Т. прыбало́тным прыбало́тнай
прыбало́тнаю		 прыбало́тным прыбало́тнымі
М. прыбало́тным прыбало́тнай прыбало́тным прыбало́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыбало́тны приболо́тный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыбало́тны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, размяшчаецца паблізу балота. Прыбалотная зямля. □ Скончылася жыта, пачынаўся прыбалотны хмызняк. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

приболо́тный прыбало́тны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)