проши́вка ж.
1. (действие) прашы́ўка, -кі ж.; неоконч. прашыва́нне, -ння ср.;
2. (прошва) про́шва, -вы ж.;
3. техн. прашы́ўка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
про́шва ж. проши́вка, про́шва
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
выштабно́ўванне ср. выстра́чивание, выстёгивание, прошива́ние, проши́вка ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прашы́ўка ж. проши́вка; простёжка, стёжка; см. прашы́ць 1
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прашыва́нне ср. проши́вка ж.; прошива́ние; простёжка ж., стёжка ж.; см. прашыва́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Про́шва ’карункавая або вышываная палоска, якую ўшываюць у настольнік, ручнік’ (ТСБМ, Інстр. 1, Сл. Брэс.), ’навалачка’ (брэсц., Нар. лекс.), про́шыўка ’тс’ (Сл. Брэс.). Рус. про́шва, про́шивка ’аблямоўка, палоска іншага колеру (у тым ліку карункавая або вышываная), якія ўшываюцца ў адзежу, настольнік, ручнік і да т. п.’, укр. про́шивка ’каўнер жаночай кашулі’. Дэрыват ад прашы́ць з суф. ‑ва (адносна суфіксацыі гл. Сцяцко, Афікс. наз., 34) і прашыва́ць з суф. ‑ка, гл. шыць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)