протоми́ть сов., разг.

1. (промучить) праму́чыць; прамардава́ць;

2. кул. пратушы́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пратушы́ць сов., кул. протуши́ть, протоми́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)