про́сьба

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. про́сьба про́сьбы
Р. про́сьбы про́сьбаў
Д. про́сьбе про́сьбам
В. про́сьбу про́сьбы
Т. про́сьбай
про́сьбаю		 про́сьбамі
М. про́сьбе про́сьбах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

про́сьба, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Зварот да каго-н. з заклікам задаволіць якія-н. патрэбы, жаданні.

Звярнуцца з просьбай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

про́сьба про́сьба, -бы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

про́сьба ж. про́сьба; (горячая, страстная) мольба́;

◊ пако́рная п. — уст. поко́рная про́сьба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

про́сьба, ‑ы, ж.

Зварот да каго‑н. з заклікам задаволіць якія‑н. патрэбы, жаданні. Просьбу дзяўчыны з політэхнічнага інстытута.. перадаць прывітанне Паходню я выканаў у першы ж вечар. Хадкевіч. [Кацярына:] Павесьце яго, пане, на клёне перад акном нашай хаты. [Пан Яндрыхоўскі:] Гэту просьбу я з прыемнасцю выканаю. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Про́сьба ’прашэнне; зварот, пажаданне’ (ТСБМ, Гарэц.; ашм., Стан.), ст.-бел. прозба (1530 г.) ’тс’ (Карскі, 1, 278), рус. про́сьба ’тс’, польск. prośba ’тс’; чэш. prośba ’тс’. Суфіксальнае ўтварэнне ад прасіць (*prosьba), параўн. гульба́, стрэ́льба і стральба́ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

настая́нне, -я, н.

Настойлівая просьба, патрабаванне.

З’явіцца па настаянні настаўнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

всепоко́рнейший книжн., уст. найпако́рлівейшы;

всепоко́рнейшая про́сьба найпако́рлівейшая про́сьба.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мале́нне, -я, н.

1. гл. маліцца, маліць.

2. мн. -і, -яў. Шчырая просьба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хада́йніцтва, -а, н.

Афіцыйная просьба ў пісьмовай або вуснай форме.

Адмовіць у хадайніцтве.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)