па-про́стаму

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
па-про́стаму - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

па-про́стаму нареч. по́просту; про́сто

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

про́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. про́сты про́стая про́стае про́стыя
Р. про́стага про́стай
про́стае		 про́стага про́стых
Д. про́стаму про́стай про́стаму про́стым
В. про́сты (неадуш.)
про́стага (адуш.)		 про́стую про́стае про́стыя (неадуш.)
про́стых (адуш.)
Т. про́стым про́стай
про́стаю		 про́стым про́стымі
М. про́стым про́стай про́стым про́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

простанаро́дны, -ая, -ае (уст.).

Які належыць, уласцівы простаму, працоўнаму народу, непрывілеяваным класам.

|| наз. простанаро́днасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́просту нареч. папро́сту, па-про́стаму; (просто) про́ста;

по́просту говоря́ про́ста ка́жучы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выка́знік, ‑а, м.

1. Галоўны член сказа, які абазначае дзеянне ці стан прадмета, выражанага дзейнікам; прэдыкат. Просты, састаўны выказнік.

2. Тое, што і выразнік. У імкненні служыць мастацкім словам простаму люду ці, інакш кажучы, быць выказнікам яго гора Багушэвіч даволі часта засяроджваў увагу амаль выключна на сацыяльных аспектах жыцця. Ярош.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)