про́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. про́сты про́стая про́стае про́стыя
Р. про́стага про́стай
про́стае		 про́стага про́стых
Д. про́стаму про́стай про́стаму про́стым
В. про́сты (неадуш.)
про́стага (адуш.)		 про́стую про́стае про́стыя (неадуш.)
про́стых (адуш.)
Т. про́стым про́стай
про́стаю		 про́стым про́стымі
М. про́стым про́стай про́стым про́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

саламо́наў,

У выразе: саламонава рашэнне (кніжн.) — мудрае і простае рашэнне цяжкавырашальнага пытання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыміты́ў, -ы́ву, м. (кніжн.).

Што-н. простае, неразвітае (у параўнанні з пазнейшым, больш дасканалым).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

немета́л, -у, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Хімічна простае рэчыва, якое не належыць да металаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сукве́цце, -я, мн. -і, -яў, н.

Верхняя частка сцябла з кветкамі, сабранымі ў выглядзе парасоніка, мяцёлкі і пад.

Простае с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стро́нцый, -ю, м.

Хімічны элемент высокай актыўнасці, радыеактыўныя ізатопы якога выкарыстоўваюцца ў тэхніцы.

Простае рэчыва с. — мяккі, коўкі і пластычны серабрыста-белы метал.

|| прым. стро́нцыевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зама́ла, прысл.

Разм. Менш чым трэба; малавата. А мне дзвюх моў і слоў замала, Каб нешта простае сказаць. Пысін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лакані́чны, ‑ая, ‑ае.

Сціслы і дакладна выказаны, выражаны; немнагаслоўны. Лаканічны стыль. Лаканічны адказ. □ Пісьмо было простае, кароткае, лаканічнае. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узнаўле́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. узнаўляць — узнавіць.

2. У эканоміцы — пастаяннае паўтарэнне, бесперапыннае аднаўленне працэсу вытворчасці. Простае ўзнаўленне. Расшыранае ўзнаўленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агульнавядо́ма, безас. у знач. вык.

У усеагульным веданні чаго‑н. Агульнавядома, што велічнае заўсёды простае, вычварнае рассейвае уяўленні аб узнёслым і велічны. У. Калеснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)