про́слух

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. про́слух
Р. про́слуху
Д. про́слуху
В. про́слух
Т. про́слухам
М. про́слуху

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Про́слых ’чуткі’ (Гарэц.), про́слух ’тс’ (Нас.). Укр. про́слух ’тс’. Да праслухаць (гл. слухаць, слых).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)