про́пісь, -і, мн. -і, -ей, ж.

Узоры правільнага і прыгожага пісьма.

Вучыцца пісаць па пропісях.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

про́пісь

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. про́пісь про́пісі
Р. про́пісі про́пісей
про́пісяў
Д. про́пісі про́пісям
В. про́пісь про́пісі
Т. про́піссю про́пісямі
М. про́пісі про́пісях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

про́пісь ж., в разн. знач. про́пись;

вучы́цца піса́ць па ~сях — учи́ться писа́ть по про́писям;

напіса́ць су́му ~ссю — написа́ть су́мму про́писью

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

про́пісь, ‑і, ж.

1. Узор правільнага каліграфічнага пісьма. Спісваць з пропісі. // Пісьмо ад рукі сярод друкаванага тэксту.

2. перан. Агульнавядомая, збітая ісціна, думка.

3. у знач. прысл. про́піссю. Словамі, а не лічбамі. Напісаць суму пропіссю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Про́пісь ’узор правільнага каліграфічнага пісьма’, ’агульнавядомая ісціна’ (ТСБМ). З рус. про́пись ’тс’, якое ад прописать з суф. ‑ь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

про́пись в разн. знач. про́пісь, -сі ж.;

учи́ться писа́ть по про́писям вучы́цца піса́ць па про́пісях;

написа́ть число́ про́писью напіса́ць лі́чбу про́піссю.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)