приспе́ть сов.
1. (подоспеть) прост. надысці́, падаспе́ць;
2. (настать) разг. надысці́, наста́ць;
час его́ приспе́л час яго́ надышо́ў (наста́ў).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
приспева́ть несов.
1. прост. падыхо́дзіць, падаспява́ць;
2. разг. надыхо́дзіць, настава́ць; см. приспе́ть.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыспе́ць сов.
1. (о времени) наступи́ть, приспе́ть;
2. безл., разг. (срочно понадобиться) приспи́чить;
3. обл. (попасть вовремя) поспе́ть, успе́ть, подоспе́ть;
п. к абе́ду — поспе́ть (успе́ть, подоспе́ть) к обе́ду
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Прыспе́ць ’наступіць, надысці, настаць, (пра час, справу, патрэбу); абавязкова спатрэбіцца, вельмі захацецца’; ’прыйсці, з’явіцца ў патрэбны момант, паспець, не спазніцца’; ’застаць, заспець’ (ТСБМ, Гарэц.; астрав., Сл. ПЗБ; ТС), ’паспець, не спазніцца’ (Др.-Падб.), ’паспець (напр., пра яблыкі)’ (гродз., Сл. ПЗБ), прісьпе́ць ’паспець, не спазніцца’ (Бяльк.). Рус. приспе́ть ’паспець, надысці, настаць; пасадзейнічаць’, дыял. ’паспець, рабіцца гатовым; выспяваць’, укр. приспі́ти ’паспець; выспець’; чэш. přispěti, славац. prispieť ’дапамагчы, пасадзейнічаць’, серб.-харв. прѝспети ’паспець, не спазніцца; паспець, зрабіцца гатовым’, славен. prispéti ’паспець, не спазніцца; дапамагчы, зрабіць уклад’. Да спе́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)