припа́й спец. прыпа́й, -па́ю м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпа́й, -па́ю м. (лёд) припа́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыпо́й ’ільдзіна, якая прыбілася да берага’ (навагр., Сл. ПЗБ). Рус. дыял. припо́й ’лядовы прыпай’, укр. припа́й ’крыга, якая моцна прымерзла да берагоў’. Нулявы дэрыват ад прыпаяць < паяць (гл.) з чаргаваннем галосных у корані.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)