приме́тный в разн. знач. прыме́тны, разг. прыкме́тны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заме́тны

1. заме́тный; приме́тный;

2. ощути́мый, чувстви́тельный; значи́тельный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыме́тны

1. заме́тный, приме́тный, ви́дный;

2. (замечательный) примеча́тельный, ви́дный;

~ная асо́ба — примеча́тельная (ви́дная) ли́чность;

3. заме́тный, чувстви́тельный, ощути́мый;

~нае паляпшэ́нне — заме́тное (чувстви́тельное, ощути́мое) улучше́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыме́та ’знак’, прыкме́та (ТСБМ, Ян.), сюды ж дзеяслоў прыме́ціць ’заўважыць’, прыкме́ціць (ТСБМ) ’адзначыць, назначыць’ (Бяльк.), таксама зваротнае прыме́ціцца ’прыцэліцца’ (Бяльк.). Укр. примі́та, примі́тка ’прымета, прыкмета, знак’, примі́тити ’прыкмеціць, заўважыць’, примі́тний ’прыкметам’, примі́тливий ’уважлівы, той, які ўсё пераймае і засвойвае’, рус. приме́та, ’заметка, знак; след’, приме́тить ’заўважыць’, приме́тный, приме́тливый ’прыметны, заўважны’, польск. przymiot ’прымета, адзнака’, чэш. přimět(a) ’пацёртасць каля ранкі’, в.-луж. přimjet, н.-луж. pśimjet, серб.-харв. приме́тити ’прымеціць; зазначыць’. Працягвае прасл. *primětą < *primětiti, прэфіксальнае ўтварэнне ад *mětiti, гл. мета. Гл. таксама Махэк₂, 493 (лічыць слова заходнеславянскім); ЕСУМ, 3, 485; 4, 573.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)