прима́нка прына́да, -ды ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прына́да ж.
1. охот., рыб. прима́нка, прива́да, нажи́вка; прико́рмка;
2. прима́нка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ва́ба ж., охот. прима́нка (звуком)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ва́бенне ср., охот. прима́нивание, прима́нка ж. (звуком)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
жыве́ц (род. жыўца́) м. (приманка) живе́ц, нажи́вка ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыто́птванне ср.
1. прита́птывание; примина́ние; прима́нка ж.;
2. примина́ние;
1, 2 см. прыто́птваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прива́да ж., охотн., рыб.
1. (действие) прына́джванне, -ння ср., прына́да, -ды ж.;
2. (приманка) прына́да, -ды ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Прымані́ць, прыма́ньваць ’прывабіць да сябе; дадаць ад сябе, прыдумаць’ (ТСБМ, Шпіл., Шат., ТС), таксама прыману́ць ’прынадзіць’ (навагр., Сл. ПЗБ); з далейшым развіццём семантыкі: прымону́цца ’замануцца’, прыману́цца ’прыкінуцца, прытварыцца’ (ТС), ’прывыкнуць’ (іўеў., Сл. ПЗБ), прыманты́ты ’прываражыць, прывабіць’ (кобр., Нар. лекс.). Сюды ж аддзеяслоўныя ўтварэнні: прыма́на ’спакуса; прыманка’ (Нас.), прыма́нны ’прывабны’ (ТС), прыма́нка, прыма́ннык ’прынада (у тым ліку пчаліная); (цёмная) шапка, якую кладуць на сук або вешаюць на дрэва, каб сеў [пчаліны] рой; невялікі вулей, які ставяць на дрэве ў лесе для прываблівання пчол’ (Інстр. 1, Ян., Нар. сл.; трак., Сл. ПЗБ; Скарбы; пін., мазыр., ЛА, 1), пріма́нка ’мядовы раствор, розныя пахучыя расліны, якімі націраюць або абпырскваюць вулей для прываблівання пчол’ (слаўг., Нар. сл.). Прэфіксальнае ўтварэнне ад мані́ць/ману́ць (гл.) < прасл. *maniti (sę). Укр. примани́ти ’прынадзіць, прывабіць’, прима́на ’прынада; спакуса’, прима́нка ’прынада; прываба’, рус. дыял. прима́нывать ’прынаджваць, прывабліваць’, примана́ться ’прычапіцца, прывязацца’, прима́н, прима́нка ’прынада’. Гл. таксама ЕСУМ, 3, 382–383.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
затра́вка ж.
1. горн., техн. запа́л, -ла м.;
2. перен., охот. (приманка) прост. прына́да, -ды ж.;
◊
на затра́вку для пача́тку;
сде́лать затра́вку зрабі́ць пача́так.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)