прика́зчик уст.

1. (в лавке) прыка́зчык, -ка м.; прадаве́ц, -даўца́ м.;

2. (в имении) акано́м, -ма м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыка́зчык м., ист. прика́зчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыганя́ты сущ., уст. прика́зчик, надсмо́трщик за рабо́тами

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)