прижи́м м.

1. (действие) разг. прыці́ск, -ку м.; неоконч. прыціска́нне, -ння ср.;

2. (притеснение) прост. уці́ск, -ку м.; (гнёт) прыгнёт, -ту м.;

3. техн. прыціска́ч, -ча́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прижи́мка ж., прост., см. прижи́м​ 2.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыціска́ч, -ча́ м., тех. (то, чем прижимают) прижи́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыці́ск, -ку м.

1. прям., перен. прижи́м;

2. перен. притесне́ние ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыціска́нне ср.

1. прижима́ние, прижи́м м.;

2. прищемле́ние, прида́вливание;

1, 2 см. прыціска́ць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пры́жма, мн. л. пры́жмы ’паплёт (у страсе паверх саломы)’ (слаўг., чэрык., ЛА, 4). Прыставачна-суфіксальнае ўтварэнне ад слаба зафіксаванага (вынік выціскання групай з коранем ціс(н)‑) жаць, жму ’ціснуць’ (гл.) < прасл. *žęti, *žьmǫ. Параўн. рус. разан., калуж., арханг. прижи́м ’тонкая жэрдка, якой прыціскаюць, замацоўваюць саламяную страху’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)