прива́да ж., охотн., рыб.

1. (действие) прына́джванне, -ння ср., прына́да, -ды ж.;

2. (приманка) прына́да, -ды ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прына́да ж.

1. охот., рыб. прима́нка, прива́да, нажи́вка; прико́рмка;

2. прима́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прына́джванне ср.

1. охот., рыб. прива́да ж., прима́нивание; прико́рмка ж., прика́рмливание;

2. прима́нивание, привлече́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыва́да ’тое, чым прынаджваюць птушак, рыб, жывёл; тое, што прыцягвае, прываблівае’ (Нік. Очерки). Субстантыў ад прыва́дзіць ’прынаджваць птушак, рыб, жывёл; прыцягваць, прывабліваць’, параўн. прыва́діть ’прывучыць’ (Растарг.), якое ад ва́дзіць 2 (гл.), аналагічныя укр. пріва́да ’прынада’, рус. дыял. прива́да ’звычка, патуранне; цяга, прыхільнасць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

притра́ва ж.

1. (действие) прыву́чванне, -ння ср., вымуштро́ўванне, -ння ср.;

2. (привада) прына́да, -ды ж., прына́джванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)