прибира́ть несов., разг. прыбіра́ць; см. прибра́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыбіра́ць несов.

1. (красиво одевать) наряжа́ть, разряжа́ть, убира́ть; (придавать нек-рую нарядность) принаряжа́ть, приодева́ть; прибира́ть;

2. (придавать более красивый вид) украша́ть, разукра́шивать, убира́ть; (немного украшать) приукра́шивать;

3. (приводить в порядок) убира́ть, прибира́ть;

4. (уносить) убира́ть;

5. убира́ть, прибира́ть, принима́ть; устраня́ть;

6. (урожай) убира́ть;

3-6 см. прыбра́ць 3-6

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыбо́р 1 ’камплект, набор прадметаў для карыстання; прыстасаванне, апарат’ (Нас., Ласт., ТСБМ), ’вупраж’ (Сл. ПЗБ), ’ткацкая прылада’ (Сл. Брэс.). Запазычана з рус. прибо́р — аддзеяслоўнага назоўніка ад прибира́ть з рэалізацыяй гістарычнага чаргавання и/о ў корані. Гл. браць.

Прыбо́р 2, прыбо́ры ’ўбор, убранне; адзенне; форма’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Др.-Падб., Яруш., Касп., Растарг., Жд.; в.-дзв., бярэз., Сл. ПЗБ; Ян., Нар. Гом.), прыбо́ры ’прыбраны, адзенне’, прібо́ры ’прыборы, уборы’ (Бяльк.). Сюды ж прыбо́р ’зборы ў дарогу; падрыхтоўка да падарожжа’ (Нас., Гарэц., Др.-Падб.). Да прыбіра́ць, браць (гл.). Параўн. рус. паўдн. прибо́р ’адзенне, убор, убранне; набор прыгожых рэчаў’, ’галаўны ўбор’, ’аздабленне на адзенні ці на галаве’, укр. прибі́р ’адзенне, убор; апрананне, прыбіранне; узорная вышыўка каляровымі ніткамі па лацкане кажушка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)