преходя́щий

1. прич. які́ (што) перахо́дзіць; які́ (што) прахо́дзіць; які́ (што) міна́е; які́ (што) зніка́е; см. преходи́ть;

2. прил. міну́чы; (временный) часо́вы; (недолговечный) недаўгаве́чны;

преходя́щее явле́ние часо́вая (міну́чая) з’я́ва;

всё на све́те преходя́ще усё на све́це міна́ецца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

міну́чы прил. преходя́щий; недолгове́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

часо́вы вре́менный; преходя́щий; мину́тный;

ч. по́спех — вре́менный (преходя́щий, мину́тный) успе́х;

ч. жыха́р — вре́менный жи́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)