праўле́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. праўле́нскі праўле́нская праўле́нскае праўле́нскія
Р. праўле́нскага праўле́нскай
праўле́нскае
праўле́нскага праўле́нскіх
Д. праўле́нскаму праўле́нскай праўле́нскаму праўле́нскім
В. праўле́нскі (неадуш.)
праўле́нскага (адуш.)
праўле́нскую праўле́нскае праўле́нскія (неадуш.)
праўле́нскіх (адуш.)
Т. праўле́нскім праўле́нскай
праўле́нскаю
праўле́нскім праўле́нскімі
М. праўле́нскім праўле́нскай праўле́нскім праўле́нскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

праўле́нскі

1. правле́нский;

~кая рабо́та — правле́нская рабо́та;

2. правле́нческий;

п. апара́т — правле́нческий аппара́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праўле́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да праўлення (у 2 знач.). Праўленскі работнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праўле́нне, -я, н.

1. гл. правіць¹.

2. Орган, які кіруе якой-н. установай, арганізацыяй.

Член праўлення банка, кааператыва.

|| прым. праўле́нскі, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)