праўле́нскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
праўле́нскі |
праўле́нская |
праўле́нскае |
праўле́нскія |
| Р. |
праўле́нскага |
праўле́нскай праўле́нскае |
праўле́нскага |
праўле́нскіх |
| Д. |
праўле́нскаму |
праўле́нскай |
праўле́нскаму |
праўле́нскім |
| В. |
праўле́нскі (неадуш.) праўле́нскага (адуш.) |
праўле́нскую |
праўле́нскае |
праўле́нскія (неадуш.) праўле́нскіх (адуш.) |
| Т. |
праўле́нскім |
праўле́нскай праўле́нскаю |
праўле́нскім |
праўле́нскімі |
| М. |
праўле́нскім |
праўле́нскай |
праўле́нскім |
праўле́нскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
праўле́нскі
1. правле́нский;
~кая рабо́та — правле́нская рабо́та;
2. правле́нческий;
п. апара́т — правле́нческий аппара́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
праўле́нскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да праўлення (у 2 знач.). Праўленскі работнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
праўле́нне, -я, н.
1. гл. правіць¹.
2. Орган, які кіруе якой-н. установай, арганізацыяй.
Член праўлення банка, кааператыва.
|| прым. праўле́нскі, -ая, -ае (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)