праўле́нец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
праўле́нец |
праўле́нцы |
| Р. |
праўле́нца |
праўле́нцаў |
| Д. |
праўле́нцу |
праўле́нцам |
| В. |
праўле́нца |
праўле́нцаў |
| Т. |
праўле́нцам |
праўле́нцамі |
| М. |
праўле́нцу |
праўле́нцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
праўле́нец, -нца м., разг. правле́нец
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
правле́нец разг. праўле́нец, -ле́нца м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)