прашле́ц
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прашле́ц |
прашляцы́ |
| Р. |
прашляца́ |
прашляцо́ў |
| Д. |
прашляцу́ |
прашляца́м |
| В. |
прашляца́ |
прашляцо́ў |
| Т. |
прашляцо́м |
прашляца́мі |
| М. |
прашляцу́ |
прашляца́х |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Прашле́ц, прашля́к, прашля́чка ’прайдзісвет’ (Нас.). Пранікненне з рускамоўнай тэрыторыі, параўн. прошле́ц, про́шлый человек, прошля́чка ’тс’, якія ад прошлый, дзеепрым. прошл. часу ад пройти. Параўн. семантыку прайдзісвет, пройда, прахадзімец.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)