прачы́стка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. прачы́стка
Р. прачы́сткі
Д. прачы́стцы
В. прачы́стку
Т. прачы́сткай
прачы́сткаю
М. прачы́стцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прачы́стка ж. прочи́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прачы́стка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прачышчаць — прачысціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прачы́сціць, -ы́шчу, -ы́сціш, -ы́сціць; -ы́шчаны; зак., што.

1. Вычысціць унутранасць чаго-н.

П. канал ствала.

П. лес.

2. Правесці некаторы час, ачышчаючы што-н.

|| незак. прачышча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 1 знач.).

|| наз. прачы́стка, -і, ДМ -тцы, ж. (да 1 знач.) і прачышчэ́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прочи́стка ж. прачы́стка, -кі ж., прачышчэ́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)