прахо́дчык, -а, мн. -і, -аў м.

Рабочы па праходцы горных вырабатак.

|| ж. прахо́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прахо́дчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прахо́дчык прахо́дчыкі
Р. прахо́дчыка прахо́дчыкаў
Д. прахо́дчыку прахо́дчыкам
В. прахо́дчыка прахо́дчыкаў
Т. прахо́дчыкам прахо́дчыкамі
М. прахо́дчыку прахо́дчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прахо́дчык м., горн. прохо́дчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прахо́дчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца праходкай (у 2 знач.). Не задавальнялі такія вынікі шахцёраў і тым больш не думалі спыняцца на гэтым брыгадзіры праходчыкаў. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прохо́дчик прахо́дчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)