прахо́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж. (спец.).

Распрацоўка горных вырабатак у пэўным напрамку.

|| прым. прахо́дчы, -ая, -ае.

Праходчая брыгада.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Прахо́дка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Прахо́дка
Р. Прахо́дкі
Д. Прахо́дцы
В. Прахо́дку
Т. Прахо́дкай
Прахо́дкаю
М. Прахо́дцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прахо́дка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прахо́дка прахо́дкі
Р. прахо́дкі прахо́дак
Д. прахо́дцы прахо́дкам
В. прахо́дку прахо́дкі
Т. прахо́дкай
прахо́дкаю		 прахо́дкамі
М. прахо́дцы прахо́дках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прахо́дка ж.

1. горн. прохо́дка;

п. туне́ляў метро́ — прохо́дка тунне́лей метро́;

2. разг. прогу́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прахо́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

1. Прагулка. Добра-такі па паўдні, вяртаючыся з далёкай праходкі, Руневіч сустрэў на тратуары аднаго з землякоў. Брыль.

2. Спец. Распрацоўка горных вырабатак у пэўным напрамку. Пачалася праходка яшчэ аднаго ствала, калектыў шахцёраў павялічыўся. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прахо́дка. Гл. прахадзка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прохо́дка горн. прахо́дка, -кі ж.;

прохо́дка шахт прахо́дка шахт;

прохо́дка тунне́лей метро́ прахо́дка тунэ́ляў метро́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тунэ́ль, -я, мн. -і, -яў, м.

Падземны пераход або праезд, пракладзены пад ракой, гарой або пад якім-н. іншым збудаваннем.

Праходка тунэля.

Т. працягласцю ў чатырыста метраў.

|| прым. тунэ́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Праха́дзка ’прагулка, шпацыр’, ’дарога’ (Мядз., Нас.), прахо́жка (Нас.), прахо́дка ’прагулка’ (брагін., Шатал.), праха́джваць ’прагульвацца’ (узд., Сл. ПЗБ). З польск. przechadzka ’прагулка’ (Кюнэ, Poln., 90), przechadzać się ’прагульвацца, прахаджвацца’. Прахо́жка, прахо́дка, прахо́джваць адаптаваныя да адпаведных прахадзі́ць, прахо́джвацца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

павялі́чыцца, ‑ыцца; зак.

1. Стаць, зрабіцца большым па колькасці, велічыні, аб’ёму. Попыт павялічыўся. Павялічыўся выпуск прамысловай прадукцыі. □ Пачалася праходка яшчэ аднаго ствала, калектыў шахцёраў павялічыўся. Кулакоўскі.

2. Стаць, зрабіцца большым па сіле, інтэнсіўнасці, ступені. Радасць павялічылася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)