прафо́рг

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прафо́рг прафо́ргі
Р. прафо́рга прафо́ргаў
Д. прафо́ргу прафо́ргам
В. прафо́рга прафо́ргаў
Т. прафо́ргам прафо́ргамі
М. прафо́ргу прафо́ргах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прафо́рг, ‑а, м.

Прафсаюзны арганізатар (выбарны кіраўнік прафгрупы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прафгрупо́рг, ‑а, м.

Выбарны кіраўнік прафгрупы; прафорг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўра́л, ‑у, м.

1. Сумесная работа на марскім судне, у якой удзельнічае ўся каманда.

2. перан. Празмерна спешная работа ўсяго калектыву, выкліканая адсутнасцю планамернасці ў працы. Па вадзе, падкасаўшыся, бегалі хлапчукі і дзяўчаткі, будавалі земляныя «плаціны». Але вада рвала іх, і тады аб’яўляўся аўрал: крычалі, папракалі адзін аднаго, камандавалі. Шамякін. Для мар і спрэчак ночы не хапала, а ў дзверы грукаў раніцай прафорг. — Выходзь, навукі геніі, аўралам ад утылю ачысцім двор! Русецкі.

[Англ. over all — наверх усе.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)