прафе́сарскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прафе́сарскі |
прафе́сарская |
прафе́сарскае |
прафе́сарскія |
| Р. |
прафе́сарскага |
прафе́сарскай
прафе́сарскае |
прафе́сарскага |
прафе́сарскіх |
| Д. |
прафе́сарскаму |
прафе́сарскай |
прафе́сарскаму |
прафе́сарскім |
| В. |
прафе́сарскі (неадуш.)
прафе́сарскага (адуш.) |
прафе́сарскую |
прафе́сарскае |
прафе́сарскія (неадуш.)
прафе́сарскіх (адуш.) |
| Т. |
прафе́сарскім |
прафе́сарскай
прафе́сарскаю |
прафе́сарскім |
прафе́сарскімі |
| М. |
прафе́сарскім |
прафе́сарскай |
прафе́сарскім |
прафе́сарскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прафе́сарскі профе́ссорский
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прафе́сарскі, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да прафесара. Прафесарскае званне. // Такі, як у прафесара, уласцівы прафесару. Пісар быў чалавек сярэдніх год і меў прафесарскі выгляд — строгі, сур’ёзны і нават сярдзіты. Колас.
2. у знач. наз. прафе́сарская, ‑ай, ж. Пакой для адпачынку выкладчыкаў у памяшканні вышэйшай навучальнай установы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прафе́сар, -а, мн. -ы, -аў, м.
Вышэйшае вучонае званне выкладчыка вышэйшых навучальных устаноў і супрацоўніка навуковых і лячэбных устаноў, які кіруе навукова-даследчай і лячэбнай работай; таксама асоба, якая мае гэта званне.
|| прым. прафе́сарскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
профе́ссорский прафе́сарскі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)