пратэста́нцтва, -а, н.

Тое, што і пратэстантызм.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пратэста́нцтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. пратэста́нцтва
Р. пратэста́нцтва
Д. пратэста́нцтву
В. пратэста́нцтва
Т. пратэста́нцтвам
М. пратэста́нцтве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пратэста́нцтва ср., рел. протеста́нтство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пратэста́нцтва, ‑а, н.

Тое, што і пратэстантызм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

протеста́нтство рел. пратэста́нцтва, -ва ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вызнава́ць, ‑наю, ‑наеш, ‑нае; незак.

1. Незак. да вызнаць.

2. што. Адкрыта трымацца якой‑н. веры, вучэння, поглядаў і пад. Вызнаваць пратэстанцтва.

3. каго-што. Разм. Трымацца пэўнай думкі аб кім‑, чым‑н.; лічыць. Сярод усіх.. [Адам] вызнаваў сябе за лепшага. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)