пратэзава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. пратэзава́нне
Р. пратэзава́ння
Д. пратэзава́нню
В. пратэзава́нне
Т. пратэзава́ннем
М. пратэзава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пратэзава́нне ср. протези́рование

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пратэзава́нне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пратэзаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пратэзава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е, -зу́й; -зава́ны; зак і незак., што.

Вырабіць (вырабляць) пратэз.

П. руку.

|| наз. пратэзава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

протези́рование пратэзава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)