пратру́чваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пратру́чваю |
пратру́чваем |
| 2-я ас. |
пратру́чваеш |
пратру́чваеце |
| 3-я ас. |
пратру́чвае |
пратру́чваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пратру́чваў |
пратру́чвалі |
| ж. |
пратру́чвала |
| н. |
пратру́чвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
пратру́чвай |
пратру́чвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
пратру́чваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пратру́чваць несов. протра́вливать, протравля́ть; см. пратруці́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пратру́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да пратруціць (у 1–3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пратруці́ць, -учу́, -ўціш, -ўціць; -ўчаны; зак., што.
Тое, што і пратравіць.
|| незак. пратру́чваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. пратру́чванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пратру́чвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да пратручваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пратру́чванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. пратручваць — пратруціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пратру́чвацца несов., страд. протра́вливаться, протравля́ться; см. пратру́чваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пратру́чванне ср. протра́вливание, протравле́ние, протра́вка ж., протра́ва ж.; см. пратру́чваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
протра́вливать несов.
1. хим., техн. пратра́ўліваць, пратраўля́ць;
протра́вливать ко́жу пратра́ўліваць (пратраўля́ць) ску́ру;
2. (обеззараживать) с.-х. пратру́чваць;
протра́вливать зерно́ формали́ном пратру́чваць збо́жжа фармалі́нам;
3. охотн. упуска́ць, выпуска́ць;
протра́вливать зве́ря упуска́ць (выпуска́ць) зве́ра;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
насе́нне, ‑я, м.
1. Зачатак вышэйшых раслін, які складаецца з зародка і абалонкі; семя, зерне. Асноўным кормам вавёркі з’яўляецца насенне елкі і сасны. «Весці». З насення толькі адной шышкі цэлы барак мог бы зашумець на ветры. Ігнаценка.
2. зб. Зерні раслін, прызначаныя для пасеву. Насенне жыта. Пратручваць насенне. □ У новым калгасным гумне гула і пастуквала арфа: перапускалі насенне. Чорны. // Часткі раслін (клубні, цыбуліны і пад.) або цэлыя расліны, прызначаныя для пасеву. Пакінуць бульбы на насенне. □ Выспявала думка сёлетні пасеў канюшыны поўнасцю пакінуць для насення. Асіпенка.
3. перан. Пачатак чаго‑н.; тое, што мае ўплыў, уздзеянне. Падумалася, што і я некалі пасеяў добрае насенне ў сэрцы Уладзіміра. Кавалёў. [Нявідны] поўнаю жменяю сее насенне буры і нянавісці да класавых ворагаў. Колас.
4. перан. Разм. Нашчадкі каго‑н. — Мы дарэмна тут загінем І насення не пакінем, — Кажа большая дачка. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)