пратра́ціць, -тра́чу, -тра́ціш, -тра́ціць; -тра́чаны; зак.

1. што і без дап. Мець страту на чым-н. ад чаго-н.

2. што. Поўнасцю растраціць.

П. грошы.

|| незак. пратра́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пратра́ціць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пратра́чу пратра́цім
2-я ас. пратра́ціш пратра́ціце
3-я ас. пратра́ціць пратра́цяць
Прошлы час
м. пратра́ціў пратра́цілі
ж. пратра́ціла
н. пратра́ціла
Загадны лад
2-я ас. пратра́ць пратра́цьце
Дзеепрыслоўе
прош. час пратра́ціўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пратра́ціць сов.

1. потеря́ть; (продать слишком дёшево — ещё) продешеви́ть;

2. протра́тить, издержа́ть, израсхо́довать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пратра́ціць, ‑трачу, ‑траціш, ‑траціць; зак.

1. Мець страту на чым‑н. ад чаго‑н.

2. што. Поўнасцю растраціць. Пратраціць грошы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

протра́тить сов., разг. пратра́ціць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пратра́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да пратраціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)