пратра́ва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. пратра́ва
Р. пратра́вы
Д. пратра́ве
В. пратра́ву
Т. пратра́вай
пратра́ваю
М. пратра́ве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пратра́вачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаецца, служыць для пратравы. Пратравачныя машыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пратраўны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да пратравы (у 2, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

осно́вный​I хим. асно́ўны;

протра́вы осно́вные и кисло́тные пратра́вы асно́ўныя і кісло́тныя.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)