пратагані́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пратагані́ст пратагані́сты
Р. пратагані́ста пратагані́стаў
Д. пратагані́сту пратагані́стам
В. пратагані́ста пратагані́стаў
Т. пратагані́стам пратагані́стамі
М. пратагані́сце пратагані́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пратагані́ст м., театр., ист. протагони́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пратагані́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Акцёр у старажытнагрэчаскім тэатры, які выконваў галоўныя ролі ў трагедыі ці камедыі.

2. Галоўная дзеючая асоба ў мастацкім творы, пераважна ў драме.

[Грэч. protagonistes ад protos — першы і agonizomai — спаборнічаю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)