прасі́целька

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прасі́целька прасі́целькі
Р. прасі́целькі прасі́целек
Д. прасі́цельцы прасі́целькам
В. прасі́цельку прасі́целек
Т. прасі́целькай
прасі́целькаю		 прасі́целькамі
М. прасі́цельцы прасі́цельках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прасі́целька ж. проси́тельница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасі́целька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.

Жан. да прасіцель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасі́цель, -я, мн. -і, -яў, м. (уст.).

Асоба, якая звяртаецца з просьбай, з прашэннем да каго-н. ці куды-н.

Прыём прасіцеляў.

|| ж. прасі́целька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек.

|| прым. прасі́цельскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

проси́тельница прасі́целька, -кі ж., про́сьбітка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

иска́тельница

1. шука́льніца, -цы ж.;

2. прасі́цельніца, -цы ж., прасі́целька, -кі ж.; см. иска́тель;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)