прасушы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прасушу́ прасу́шым
2-я ас. прасу́шыш прасу́шыце
3-я ас. прасу́шыць прасу́шаць
Прошлы час
м. прасушы́ў прасушы́лі
ж. прасушы́ла
н. прасушы́ла
Загадны лад
2-я ас. прасушы́ прасушы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прасушы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прасушы́ць, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны; зак., што.

1. Зрабіць сухім, поўнасцю высушыць.

П. вопратку.

2. Правесці які-н. час, сушачы што-н.

|| незак. прасу́шваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

|| наз. прасу́шка, -і, ДМ -шцы, ж. (да 1 знач.) і прасу́шванне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прасушы́ць сов. просуши́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасушы́ць, ‑сушу, ‑сушыш, ‑сушыць; зак., што.

1. Зрабіць сухім, поўнасцю высушыць. Пагранічнікі туліліся ў простых сялянскіх хатах,.. ніколі не могучы канчаткова прасушыць вопратку ад восеньскай ці зімовай вільгаці. Брыль. — Скінь боты, я прасушу іх... Мележ.

2. і без дап. Сушыць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

просуши́ть сов. прасушы́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераве́трыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што.

Прасушыць на ветры.

П. збожжа.

|| незак. пераве́трываць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прасу́шаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прасушыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасу́шванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прасушваць — прасушыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасу́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прасушыць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераве́трыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Прасушыць на ветры; праветрыць. Пераветрыць збожжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)