прасу́шка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. прасу́шка
Р. прасу́шкі
Д. прасу́шцы
В. прасу́шку
Т. прасу́шкай
прасу́шкаю
М. прасу́шцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прасу́шка ж. просу́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасу́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Дзеянне паводле дзеясл. прасушваць — прасушыць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасушы́ць, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны; зак., што.

1. Зрабіць сухім, поўнасцю высушыць.

П. вопратку.

2. Правесці які-н. час, сушачы што-н.

|| незак. прасу́шваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

|| наз. прасу́шка, -і, ДМ -шцы, ж. (да 1 знач.) і прасу́шванне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

просу́шка ж., разг. прасу́шка, -кі ж., прасу́шванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)