прасу́джваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прасу́джваю |
прасу́джваем |
| 2-я ас. |
прасу́джваеш |
прасу́джваеце |
| 3-я ас. |
прасу́джвае |
прасу́джваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прасу́джваў |
прасу́джвалі |
| ж. |
прасу́джвала |
| н. |
прасу́джвала |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
прасу́джваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прасу́джваць несов., разг. просу́живать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прасу́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прасудзіць (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)