прасты́
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прасты́ |
праста́я |
прасто́е |
прасты́я |
| Р. |
прасто́га |
прасто́й
прасто́е |
прасто́га |
прасты́х |
| Д. |
прасто́му |
прасто́й |
прасто́му |
прасты́м |
| В. |
прасты́ (неадуш.)
прасто́га (адуш.) |
прасту́ю |
прасто́е |
прасты́я (неадуш.)
прасты́х (адуш.) |
| Т. |
прасты́м |
прасто́й
прасто́ю |
прасты́м |
прасты́мі |
| М. |
прасты́м |
прасто́й |
прасты́м |
прасты́х |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Пра́сты ў песні: Пайду я на пра́сты глядзець, як мая мілая прадзець (міёр., Ант.). Значэнне, відавочна, ’папрадухі’. Ад прасці з суф. ‑т‑. Аб суфіксацыі гл. Карскі 2-3, 30; Слаўскі, SP, 2, 35 і наст. Суфікс праславянскі, непрадуктыўны, таму слова з’яўляецца архаізмам.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
про́ст
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
про́ст |
прасты́ |
| Р. |
про́сту |
прасто́ў |
| Д. |
про́сту |
праста́м |
| В. |
про́ст |
прасты́ |
| Т. |
про́стам |
праста́мі |
| М. |
про́сце |
праста́х |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)