прасту́пак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прасту́пак |
прасту́пкі |
| Р. |
прасту́пку |
прасту́пкаў |
| Д. |
прасту́пку |
прасту́пкам |
| В. |
прасту́пак |
прасту́пкі |
| Т. |
прасту́пкам |
прасту́пкамі |
| М. |
прасту́пку |
прасту́пках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прасту́пак, -пку м. просту́пок
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прасту́пак, ‑пка, м.
Тое, што і правіннасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
просту́пок м. праві́ннасць, -ці ж., праві́на, -ны ж., прасту́пак, -пка м.; (вина) віна́, -ны́ ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)