прасту́длівы, -ая, -ае (разм.).

Які лёгка прастуджваецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прасту́длівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прасту́длівы прасту́длівая прасту́длівае прасту́длівыя
Р. прасту́длівага прасту́длівай
прасту́длівае		 прасту́длівага прасту́длівых
Д. прасту́дліваму прасту́длівай прасту́дліваму прасту́длівым
В. прасту́длівы (неадуш.)
прасту́длівага (адуш.)		 прасту́длівую прасту́длівае прасту́длівыя (неадуш.)
прасту́длівых (адуш.)
Т. прасту́длівым прасту́длівай
прасту́дліваю		 прасту́длівым прасту́длівымі
М. прасту́длівым прасту́длівай прасту́длівым прасту́длівых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прасту́длівы разг. просту́дливый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасту́длівы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Схільны да прастуды. Прастудлівае дзіця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

просту́дливый прост. прасту́длівы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)