прастрэ́лены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прастрэ́лены |
прастрэ́леная |
прастрэ́ленае |
прастрэ́леныя |
| Р. |
прастрэ́ленага |
прастрэ́ленай прастрэ́ленае |
прастрэ́ленага |
прастрэ́леных |
| Д. |
прастрэ́ленаму |
прастрэ́ленай |
прастрэ́ленаму |
прастрэ́леным |
| В. |
прастрэ́лены (неадуш.) прастрэ́ленага (адуш.) |
прастрэ́леную |
прастрэ́ленае |
прастрэ́леныя (неадуш.) прастрэ́леных (адуш.) |
| Т. |
прастрэ́леным |
прастрэ́ленай прастрэ́ленаю |
прастрэ́леным |
прастрэ́ленымі |
| М. |
прастрэ́леным |
прастрэ́ленай |
прастрэ́леным |
прастрэ́леных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прастрэ́лены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прастрэ́лены |
прастрэ́леная |
прастрэ́ленае |
прастрэ́леныя |
| Р. |
прастрэ́ленага |
прастрэ́ленай прастрэ́ленае |
прастрэ́ленага |
прастрэ́леных |
| Д. |
прастрэ́ленаму |
прастрэ́ленай |
прастрэ́ленаму |
прастрэ́леным |
| В. |
прастрэ́лены (неадуш.) прастрэ́ленага (адуш.) |
прастрэ́леную |
прастрэ́ленае |
прастрэ́леныя (неадуш.) прастрэ́леных (адуш.) |
| Т. |
прастрэ́леным |
прастрэ́ленай прастрэ́ленаю |
прастрэ́леным |
прастрэ́ленымі |
| М. |
прастрэ́леным |
прастрэ́ленай |
прастрэ́леным |
прастрэ́леных |
Кароткая форма: прастрэ́лена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прастрэ́лены простре́ленный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прастрэ́лены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад прастрэліць.
2. у знач. прым. Паранены куляй навылёт. Глуха ные прастрэленая рука. Навуменка. Вайна прыйшла ў нашу хату ў выглядзе аброслага, худога чырвонаармейца з прастрэленымі грудзямі. Жычка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
простре́ленный прастрэ́лены, мног. папрастрэ́льваны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адшчапі́ць, ‑шчаплю, ‑шчапіш, ‑шчэпіць; зак., што.
1. Адкалоць, аддзяліць (трэску, лучыну). Толькі ў Мажэйкі куля адшчапіла ў аўтамаце кавалак прыклада, а ў Салаўёва быў прастрэлены рукаў. Шахавец. Маланка адшчапіла .. ніжнюю галіну, і яна павісла ўздоўж камля. Шамякін.
2. Адкрыць, адкінуць (кручок, зашчапку). [Мужчына] адшчапіў кручкі, піхнуў на двор абедзве рамы акна і высадзіў, ледзь не пад дождж, сваю лысіну. Брыль. Ігнась адшчапіў і ўважна агледзеў цёмныя сенцы без столі. Мурашка.
3. Адшпіліць, зняць прышчэпленае. Дзямід Сыч падышоў да Шайтана і адшчапіў карабін. Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скат 1, ‑а, М скаце, м.
Спец. Камплект кол для воза, вагона, паравоза. — Давай работу, давай! — жартаўліва кінуў .. [Багуцкі] групе рабочых, якія мянялі паравозныя скаты. Лынькоў. // Кола аўтамабіля, а таксама камплект гумавых дэталей аўтамабільнага кола. Машына была нібы і цэлая, але на ёй не было капота, радыятара і стаяла яна значна ніжэй, чым раней, бо скаты былі прастрэлены. Кулакоўскі. Шафёр .. паказаў на задні скат — ён асеў: спусціла камера. Сачанка.
скат 2, ‑а, М скаце, м.
Буйная драпежная марская рыба атрада акулападобных з пляскатым целам і вострым хвастом.
•••
Электрычны скат — скат, у якога на галаве размешчаны органы, што ўтвараюць электрычным разрады.
[Скандынаўскае skata.]
скат 3, ‑а, М скаце, м.
1. Разм. Пакаты спуск. Па скатах пясчаных узгоркаў На Нарачы бераг ідуць рыбакі. Танк. Назва Высокі Бераг добра перадае выгляд берага Нёмана з высокім пясчаныя, скатам. С. Александровіч.
2. Спец. Нахільная падземная горкая выпрацоўка, якая не мае выхаду на паверхню і прызначана для спуску руды або пустой пароды самацёкам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)