прасто́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прасто́льны |
прасто́льная |
прасто́льнае |
прасто́льныя |
| Р. |
прасто́льнага |
прасто́льнай
прасто́льнае |
прасто́льнага |
прасто́льных |
| Д. |
прасто́льнаму |
прасто́льнай |
прасто́льнаму |
прасто́льным |
| В. |
прасто́льны (неадуш.)
прасто́льнага (адуш.) |
прасто́льную |
прасто́льнае |
прасто́льныя (неадуш.)
прасто́льных (адуш.) |
| Т. |
прасто́льным |
прасто́льнай
прасто́льнаю |
прасто́льным |
прасто́льнымі |
| М. |
прасто́льным |
прасто́льнай |
прасто́льным |
прасто́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прасто́льны церк. престо́льный;
~нае свя́та — престо́льный пра́здник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прасто́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да прастола. // Уст. У якім знаходзіцца прастол (у 1 знач.). Прастольны горад.
•••
Прастольнае свята гл. свята.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прасто́л, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Трон манарха.
Узысці на п. (стаць манархам). Сядзець на прастоле (царстваваць).
2. Высокі стол, які стаіць пасярэдзіне царкоўнага алтара.
|| прым. прасто́льны, -ая, -ае (да 2 знач.; уст.).
Прастольнае свята (у гонар святога, з імем якога звязана царква).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Прысто́л ’прастол’ (гарад., Сл. ПЗБ), ’сельскае свята ў гонар святога, імем якога названа царква’ (Мат. Гом.). Гл. прасто́л, прасто́льны.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)