прасо́ваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прасо́ваю прасо́ваем
2-я ас. прасо́ваеш прасо́ваеце
3-я ас. прасо́вае прасо́ваюць
Прошлы час
м. прасо́ваў прасо́валі
ж. прасо́вала
н. прасо́вала
Дзеепрыслоўе
прош. час прасо́ваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прасо́ваць сов. продви́гать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасо́ваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і без дап.

Соваць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

продви́гать сов. прасо́ваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Правава́цца ’судзіцца, мець цяжбу’ (Нас.; віл., Сл. ПЗБ), ’спрачацца, сварыцца’ (Сл. ПЗБ, Сцяшк. Сл.), ’апраўдвацца’ (Шат.), правува́ты ’крыўдзіцца’ (Сл. Брэс.), ст.-бел. правоватися ’кіравацца прававымі нормамі, судзіць па закону’ (Ст.-бел. лексікон). Да пра́ва (гл.); першапачаткова ’дамагацца права’. Сюды ж прасова́ць ’кіраваць’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)