Праснакі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Праснакі́
Р. Праснако́ў
Д. Праснака́м
В. Праснакі́
Т. Праснака́мі
М. Праснака́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прасна́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прасна́к праснакі́
Р. праснака́ праснако́ў
Д. праснаку́ праснака́м
В. прасна́к праснакі́
Т. праснако́м праснака́мі
М. праснаку́ праснака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

маца́, -ы́, ж.

Тонкія сухія праснакі з пшанічнай мукі, якія выпякаюцца паводле яўрэйскага абраду да Вялікадня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чарэ́невы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да чарэні. Чарэневая паверхня.

2. Спечаны на чарэні (у 2 знач.). Чарэневыя праснакі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пры́шчыцца, ‑чыцца; незак.

Абл. Пячыся, пражыцца. Рошчына Падышла ў дзяжы — Дзяжа ацалела на ўзлеску. Хутка прышчыліся праснакі: З пажарышча толькі патэльня. Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Ламу́нкі ’праснакі-ламанцы’ (Федар. 2). Да ламаць (гл.). Аб суф. ‑унак гл. Сцяцко, Афікс. наз., 69.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ладу́шы ’ляпёшкі, праснакі’, ладу́шачкі, ладу́шкі ’тс’ (в.-дзв., Бел. хр. дыял.; Сл. паўн.-зах.). Да ала́дкі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ма́ца, ‑ы, ж.

Спец. уст. Набітая конскім воласам або шэрсцю скураная падушачка, якая ўжывалася друкарамі для набівання фарбай набору.

[Іт. mazzo.]

маца́, ‑ы́, ж.

Тонкія сухія праснакі з пшанічнай мукі, якія выпякаліся, паводле яўрэйскага абраду, да вялікадня.

[Стараж.-яўр. maccāh.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лама́нцы, ‑аў; адз. ламанец, ‑нца, м.

Абл. Ежа — піражкі або кавалкі скавародніка з кіслага пшанічнага цеста, залітыя канапляным малаком і падсмажаныя. За квасам елі верашчаку, А потым блінчыкі на маку, А там ламанцы, праснакі З пшанічнай добрае мукі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасна́к, ‑а, м.

Тоўсты блін з прэснага цеста. Не прайшло і дзесяці хвілін, як на стале ўжо сквірчэла яешня, а ў місцы ляжалі свежыя агуркі і праснакі, якія Рыма сама пякла замест хлеба. Васілеўская. Маці цеста тады учыніла з вадой, праснакоў нарабіла з чаромхай лясной. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)