праслы́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
праслыву́ |
праслывё́м |
| 2-я ас. |
праслыве́ш |
праслывяце́ |
| 3-я ас. |
праслыве́ |
праслыву́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
праслы́ў |
праслылі́ |
| ж. |
праслыла́ |
| н. |
праслыло́ |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
праслы́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
праслы́ць, ‑слыву, ‑слывеш, ‑слыве; ‑слывём, ‑слывяце; пр. праслыў, ‑слыла, ‑слыло; зак.
Разм. Заслужыць якую‑н. рэпутацыю, стаць вядомым у якасці каго‑, чаго‑н. Вось чаму і не хацеў верабей уступаць цяпер ластаўцы гнязда. Уступіць — азначала б паказаць не толькі сваю слабасць, але і праслыць на ўвесь вераб’іны род баязліўцам і хвальком. Пальчэўскі. Бляхару чамусьці вельмі хацелася праслыць рэвалюцыянерам, і ён нават дробязныя свае дзеянні заўсёды выстаўляў напаказ. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)