прасло́йка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прасло́йка прасло́йкі
Р. прасло́йкі прасло́ек
Д. прасло́йцы прасло́йкам
В. прасло́йку прасло́йкі
Т. прасло́йкай
прасло́йкаю		 прасло́йкамі
М. прасло́йцы прасло́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прасло́йка, -і, ДМ -йцы, ж.

1. гл. праслаіць.

2. мн. -і, -ло́ек. Тонкі слой, палоска паміж слаямі чаго-н.

Праслойкі іншага колеру ў белым мармуры.

3. мн. -і, -ло́ек, перан. Грамадская група, частка грамадства, арганізацыі, якая вызначаецца якімі-н. асаблівасцямі.

Сацыяльная п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прасло́йка ж., в разн. знач. просло́йка;

зрабі́ць ~ку то́рта крэ́мам — сде́лать просло́йку то́рта кре́мом;

у бе́лым ма́рмуры былі́ ~кі і́ншых ко́лераў — в бе́лом мра́море бы́ли просло́йки други́х цвето́в;

грама́дская п. — обще́ственная просло́йка;

маладзёжная п. — молодёжная просло́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасло́йка, ‑і, ДМ ‑слойцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. праслойваць — праслаіць і стан паводле знач. дзеясл. праслойвацца — праслаіцца.

2. Р мн. ‑слоек. Слой, пласт чаго‑н. у чым‑н. Праслойкі ў белым мармуры. □ Вяндліна была смачная, з роўнымі, бы адмеранымі, праслойкамі мяса і сала. Савіцкі.

3. Р мн. ‑слоек. Грамадская група, якая не ўваходзіць у які‑н. клас грамадства ці чым‑н. адрозніваецца ад яго. Дробнабуржуазная праслойка. □ [Сундукоў:] У гэтых палках, таварыш Камісараў, вялікая праслойка эсэраў, анархістаў. Маўзон. // Група, якая з’яўляецца састаўной часткай калектыву. Маладзёжная праслойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праслаі́ць, -лаю́, -ло́іш, -ло́іць; -ло́ены; зак., што чым.

Пракласці слаямі чаго-н.

П. пірожнае крэмам.

|| незак. прасло́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прасло́йванне, -я, н. і прасло́йка, -і, ДМ -йцы, ж.

|| прым. прасло́ечны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прасло́ек

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прасло́ек прасло́йкі
Р. прасло́йка прасло́йкаў
Д. прасло́йку прасло́йкам
В. прасло́ек прасло́йкі
Т. прасло́йкам прасло́йкамі
М. прасло́йку прасло́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

свіль, ‑і, ж.

Спец.

1. Пакручастае, хвалепадобнае размяшчэнне валокнаў у драўніне. // Месца на дрэве з такім размяшчэннем валокнаў.

2. Хвалістая праслойка, палоска ў шкле, кераміцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рыжо́віна ’праслойка мяса ў сале’ (ст.-дар., Сл. ПЗБ). Ад ры́жы (гл.)

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жы́лка¹, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Тое, што і жыла (у 1 знач.).

2. Тонкая ніцепадобная праслойка ў горнай пародзе, дрэве, якая вылучаецца колерам.

Белы мармур з шэрымі жылкамі.

3. Ніцепадобнае патаўшчэнне ў лістах раслін і крылах насякомых.

|| памянш.-ласк. жы́лачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. жы́лачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

просло́йка ж.

1. (действие) прасло́йка, -кі ж., прасло́йванне, -ння ср., прапласто́ўванне, -ння ср.;

2. в др. знач. прасло́йка, -кі ж.;

в бе́лом мра́море бы́ли просло́йки други́х цвето́в у бе́лым ма́рмуры былі́ прасло́йкі і́ншых ко́лераў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)