прасла́віцца, -ла́ўлюся, -ла́вішся, -ла́віцца; зак.

Стаць вядомым, славутым.

П. подзвігамі.

|| незак. праслаўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. праслаўле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прасла́віцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прасла́ўлюся прасла́вімся
2-я ас. прасла́вішся прасла́віцеся
3-я ас. прасла́віцца прасла́вяцца
Прошлы час
м. прасла́віўся прасла́віліся
ж. прасла́вілася
н. прасла́вілася
Загадны лад
2-я ас. прасла́ўся прасла́ўцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час прасла́віўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прасла́віцца сов. просла́виться; (заслужить репутацию кого-л.) прослы́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасла́віцца, ‑слаўлюся, ‑славішся, ‑славіцца; зак.

1. Стаць вядомым, славутым; дабіцца славы. Праславіўся дзед Талаш на ўсю Высокую Рудню. Колас. Яе зоркім паглядам, не постаццю гнуткай Праславіўся хлопец, — Праславілі рукі! Броўка.

2. Набыць дрэнную славу, дрэнную рэпутацыю. — Вунь за тым паркам — палац былога душагуба, царскага генерала Антропава, што праславіўся сваёй жорсткасцю з бяззбройным народам. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

просла́виться прасла́віцца, усла́віцца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прослы́ть сов. прасла́віцца як, стаць вядо́мым як;

прослы́ть чудако́м прасла́віцца (стаць вядо́мым) як дзіва́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отличи́ться (выделиться) вы́лучыцца; вы́значыцца; (прославиться) прасла́віцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узвялі́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Кніжн. Праславіцца; стаць вялікім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́славіцца

‘праславіцца’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́слаўлюся вы́славімся
2-я ас. вы́славішся вы́славіцеся
3-я ас. вы́славіцца вы́славяцца
Прошлы час
м. вы́славіўся вы́славіліся
ж. вы́славілася
н. вы́славілася
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́славіўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

праслаўля́цца несов., возвр., страд. прославля́ться; см. прасла́віцца, праслаўля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)