прасе́чка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прасе́чка |
прасе́чкі |
| Р. |
прасе́чкі |
прасе́чак |
| Д. |
прасе́чцы |
прасе́чкам |
| В. |
прасе́чку |
прасе́чкі |
| Т. |
прасе́чкай
прасе́чкаю |
прасе́чкамі |
| М. |
прасе́чцы |
прасе́чках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прасе́чка ж.
1. (действие) прору́бка; просе́чка;
2. (отверстие) просе́чка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Прасе́чка ’перашкода’ (Нас.). Суфіксальны дэрыват ад прасячы (гл.). Да семантыкі параўн. рус. пресе́чь ’перарваць, спыніць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)