прасеміна́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прасеміна́р |
прасеміна́ры |
| Р. |
прасеміна́ра |
прасеміна́раў |
| Д. |
прасеміна́ру |
прасеміна́рам |
| В. |
прасеміна́р |
прасеміна́ры |
| Т. |
прасеміна́рам |
прасеміна́рамі |
| М. |
прасеміна́ры |
прасеміна́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прасеміна́р м. просемина́р
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
просемина́р прасеміна́р, -ра м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)