прасаўшчы́ца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прасаўшчы́ца прасаўшчы́цы
Р. прасаўшчы́цы прасаўшчы́ц
Д. прасаўшчы́цы прасаўшчы́цам
В. прасаўшчы́цу прасаўшчы́ц
Т. прасаўшчы́цай
прасаўшчы́цаю		 прасаўшчы́цамі
М. прасаўшчы́цы прасаўшчы́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прасаўшчы́ца ж. прессовщи́ца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасаўшчы́ца, ‑ы, ж.

Жан. да прасаўшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасаўшчы́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Рабочы, які абслугоўвае прэс.

|| ж. прасаўшчы́ца, -ы, мн. -ы, -чы́ц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прессовщи́ца прасаўшчы́ца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)