прасаўшчы́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Рабочы, які абслугоўвае прэс.

|| ж. прасаўшчы́ца, -ы, мн. -ы, -чы́ц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прасаўшчы́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прасаўшчы́к прасаўшчыкі́
Р. прасаўшчыка́ прасаўшчыко́ў
Д. прасаўшчыку́ прасаўшчыка́м
В. прасаўшчыка́ прасаўшчыко́ў
Т. прасаўшчыко́м прасаўшчыка́мі
М. прасаўшчыку́ прасаўшчыка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прасаўшчы́к, -ка́ м. прессовщи́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасаўшчы́к, ‑а, м.

Той, хто працуе на прэсе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прессовщи́к прасаўшчы́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасаўшчы́ца, ‑ы, ж.

Жан. да прасаўшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)